OGŁOSZENIE!!!

Z powodu pojawienia się spamu na blogu z dniem dzisiejszym przywrócona zostaje moderacja komentarzy. Wszelkie informacje możecie Państwo uzyskać pod adresem mailowym konzentrazion.lager@gmail.com



31 stycznia 2010

Serwis o III Rzeszy Vaterland

Zapraszam do zapoznania się z serwisem Vaterland.Jest to serwis o III Rzeszy oraz zbrodniach hitlerowskich.


30 stycznia 2010

Kolejna machina śmierci-KL Treblinka

Obóz KL Treblinka to kolejna machina śmierci w piekle ideologii nazistowskiej.

Etymologia nazwy obozu pochodzi od nazwy stacji znajdującej się 6 km od rodzimego obozu.Stacji Treblinka.Obóz w Treblince pełnił zarówno rolę obozu pracy(Arbeitslager) oraz obozu koncentracyjnego(Konzentrazionlager).Obozy te istniały w latach 1941 i 1942 nad rzeką Bug.

Karny obóz pracy Treblinka I


Treblinka I
Obóz pracy (Treblinka I) istniał od 1941 roku w lasach nad rzeką Bug, na wschód od Warszawy wzdłuż linii kolejowej i szosy Małkinia – Kosów Lacki. Więźniów wykorzystywano do pracy w żwirowni, w lesie, oraz w gospodarstwie rolnym. Byli to głównie Polacy, również polscy Żydzi. Zwłaszcza w okresie funkcjonowania obozu zagłady odsetek więźniów żydowskich w obozie pracy był wyższy. Stale przebywało tam około 1000-2000 osób. Komendantem obozu był Theo van Eupen. Obsługa niemiecka liczyła około 20 osób, pomagała im setka strażników – głównie Ukraińców. Obóz istniał do 23 lipca 1944 roku, kiedy to Niemcy rozstrzelali ostatnich ok. 550 Żydów i kilkudziesięciu Polaków. Szacuje się, że przez obóz pracy przeszło ok. 20.000 więźniów, z czego połowa zmarła lub została rozstrzelana. Mimo represji ucieczki miały miejsce. Próba większej zbiorowej ucieczki - podczas zbrojnego powstania w 1943 - się nie udała. Uciekinierom niejednokrotnie pomagała okoliczna ludność polska. Za każdą udaną ucieczkę komendant skazywał na śmierć 10 osób lub więcej.




Obóz Zagłady Treblinka II


Obóz zagłady został założony latem 1942 roku. Trafiali tam prawie wyłącznie Żydzi, aczkolwiek zdarzały się transporty romskie. Dzielił się na cztery części: strefę przyjęć, baraki dla więźniów, strefę zagłady i część administracyjno-mieszkalną. Na stałe przebywało tam do tysiąca więźniów, którzy byli wykorzystywani do pracy przy procesie Zagłady. Rotacja wśród tej grupy była bardzo duża. Warunki obozowe i zachowanie załogi nie zostawiało szansy na dłuższe życie tym, którzy nie zostali uśmierceni od razu. Załoga obozu liczyła 25-30 osób, Niemców i Austriaków. Pierwszym komendantem był doktor medycyny Irmfried Eberl. W sierpniu 1942 został zmieniony na Franza Stangla, który wcześniej kierował obozem zagłady w Sobiborze. Większość niemieckiej obsługi należała do SS, niektórzy do policji. Strażnicy byli na ogół Ukraińcami, byli to często ludzie zwerbowani wśród jeńców z Armii Czerwonej. Regularne transporty ludzkie z Warszawy rozpoczęły się 22 lipca 1942 roku. Z Warszawy Niemcy przywieźli tu ćwierć miliona Żydów. Przywozili ich również z innych gett głównie Generalnej Gubernii. Żydzi z Zachodu byli przywożeni na podstawie wykupionego biletu. Spoza Generalnej Gubernii transporty docierały z całej okupowanej bądź współpracującej z Hitlerem Europy: Niemiec, Austrii, Bułgarii, Grecji, Jugosławii, Czech, Słowacji, Belgii i Francji. Poza Żydami Niemcy zamordowali w Treblince co najmniej 1000 Romów. Przyjazd na rampę był zorganizowany w sposób teatralny. Zbudowano budynek o kształcie dworca, rannych i starców wynosiły osoby przebrane w białe fartuchy z czerwonym krzyżem. Z rampy więźniowie zostawiali swoje rzeczy i bagaże, pędzeni do rozbieralni i dzieleni wedle płci. Czasem wybierano młodych i silnych ludzi do pracy w obozie. Resztę wpychano do komór gazowych i gazowano. Ofiarom następnie wyrywano jeszcze złote zęby i zwłoki palono. Cały proces, od przyjazdu transportu liczącego średnio ok. 5-6 tysięcy ludzi do usunięcia zwłok, trwał 2-3 godziny. W 1943 roku powstał plan powstania i wielkiej ucieczki. Komitetem Organizacyjnym kierował Zelomir Bloch. Powstanie wybuchło 2 sierpnia 1943. Prawdopodobnie blisko dwustu osobom udało się uciec i ujść obławie. Po powstaniu dosyć szybko podjęto decyzję o zamknięciu obozu i zrównaniu go z ziemią.Przy obliczaniu liczby ofiar Treblinki następują poważne rozbieżności, ze względu na brak jednoznacznych dokumentów. Obliczenia opierają się na dokumentach Niemieckiej Kolei Rzeszy, wykradzionej przez polskiego kolejarza, Franciszka Ząbeckiego i na obliczeniach biorących za podstawę ludność z gett. Większość historyków przyjmuje że ofiar było około 800-900 tysięcy. Obóz istniał krótko, niewiele ponad rok.

By zobaczyć fotogalerię zdjęć z obozu KL Treblinka proszę kliknąć TU



29 stycznia 2010

Obóz Lubelski-KL Majdanek

Wreszcie nadszedł czas na notkę o obozie KL Majdanek.

Więc zaczynamy!

Nazwa obozu wiążę się ściśle z nazwą dzielnicy w której znajdował się ów obóz,dzielnica ta to Majdanek(Majdan Tatarski).


Historia obozu

Majdanek miał być obozem dla 5-6 tysięcy więźniów.Stało się jednak inaczej.Na rozkaz głównego dowództwa rozbudowano Majdanek tak aby pomieścił 60 tysięcy więźniów.Budowę zlecono więźniom żydowskim,Obóz miał zawierać 236 baraków w tym 206 dla więźniów.Zima 1942 roku zrodziła plany rozbudowy drugiej części obozu tak by mógł on pomieścić 150 tysięcy więźniów.
Wytyczono także teren o powierzchni około 520 hektarów gdzie miały stanąć niemieckie fabryki odzieżowe(niem.Bekleidungswerke) i baraki które miały pomieścić dalsze 40 tysięcy więźniów.Obóz ten został wybudowany na rozkaz Heinricha Himmlera oraz Brigadefuhrera SS Odillo Globocnika który zlecił jego budowę Centralnemu Zarządowi Budowlanemu SS i Policji w Lublinie.Całość obozu miała znajdować się na obszarze 516 hektarów i podzielona miała być na dwie części:więźniarską i SS-mańską.W części więźniarskiej miał powstać wielki kompleks obiektów:pierwszy z nich to:obóz jeniecki(niem.Kriegsgefangenlager) drugi to teren przeznaczony pod jego rozbudowę i trzeci to zakłady odzieżowe.
Obóz wyzwolono dnia 23 lipca 1944 roku.

Organizacja obozu na Majdanku

Majdanek składał się z sześciu wydziałów podległych komendantowi obozu.

Były to:


Wydział I - komendantura (Kommandantur), zajmujący się m.in.. sprawami personalnymi i prawnymi załogi SS, zabezpieczeniem obozowi środków transportu i łączności, konserwacją broni i drobnego sprzętu wojskowego. Podlegała mu również obozowa placówka pocztowa.

Wydział II - polityczny (Politische Abteilung), będący wydziałem Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy na terenie obozu, do zakresu działania którego należały m.in. sprawy związane z prowadzeniem dokumentacji osobowej więźniów, ich rejestracja i nadawanie im numerów obozowych, a także inwigilacja społeczności więźniarskiej i obozowej załogi SS

Wydział III - obóz więźniarski (Schutzhaftlagerführung), odpowiedzialne za "dyscyplinę i porządek", którego zwierzchnik (Schutzhaftlagerführer) był etatowym zastępcą komendanta na czas jego nieobecności. W skład tego wydziału wchodziła również sekcja IIIa - zatrudnienia więźniów, której kierownik był stałym zastępcą zwierzchnika omawianego wydziału i odpowiadał za organizację frontu robót oraz realizację zadań produkcyjnych obozu.

Wydział IV - administracyjno-gospodarczy (Verwaltung), którego referaty i sekcje zajmowały się m.in. sprawami finansowymi, mieniem więźniów, aprowizacją obozu, zaopatrzeniem więźniów w odzież, konserwację urządzeń technicznych oraz gospodarowaniem pomieszczeniami, kierowanymi przez oficera SS, zwanego również kierownikiem administracyjnym obozu.

Wydział V - lekarz obozowy (Lagerarzt), odpowiedzialny za stan sanitarny obozu. Składał się on z 3 pionów - medycznego, stomatologicznego i apteki obozowej. Na czele tego wydziału stał naczelny lekarz obozowy SS.

Wydział VI - opieka socjalna i szkolenie ideologiczne oddziałów SS (Fürsorge-,Schulung- und Truppenbetreuung), zajmujący się sprawami zabezpieczenia socjalnego SS-manów i ich rodzin oraz indoktrynacją ideologiczną i organizacją życia kulturalnego obozowej załogi SS.

Źródło:Majdanek


Ludzie KL Majdanek czyli załoga Majdanka

Komendanci obozu na Majdanku:

SS-Standartenführer Karl Otto Koch

SS-Obersturmbannführer Max Koegel

SS-Sturmbannführer Hermann Florstedt

SS-Obersturmbannführer Martin Weiss

ostatnim komendantem obozu na Majdanku był Obersturmbannführer Arthur Liebehenschel

Obsada dalszych stanowisk

Wydział I - Kierownik wydziału I:


- SS-Obersturmführer Herber Hänel (??..09.1941 - 16.07.1942)

- SS-Hauptscharführer Werner Karl Kurt Berlingshof (17.07.1942 - 25.11.1942 i w 1943 r.)

- SS-Hauptsturmführer Herman Arthur Florstedt (25.11.1942 - 31.12.1942)

- SS-Untersturmführer Alfred Hermann Heinrich (10.01.1943 - 17.05.1943)

- SS-Untersturmführer Karl Höcker (17.05.1943 - 25.05.1944)

- SS-Untersturmführer Rudolf Walter (25.05.1944 - 22.07.1944)





Wydział II - Kierownik wydziału II:

- SS-Hauptscharführer und Kryminalsekretär Otto Willi Kloppmann (04.02.1942 - 20.07.1944)





Wydział III - Kierownik obozu:

- SS-Hauptsturmführer Hermann Heinrich Wilhelm Hackmann (22.09.1941 - 20.09.1942)

- SS-Hauptsturmführer Sebastian Wimmer (20.09.1942 - 16.02.1943)

- SS-Obersturmführer Anton Thumann (17.02.1943 - 09.03.1944)

- SS-Untersturmführer Rudolf Walter (09.03.1944 - 22.07.1944)





Wydział IV - Kierownik wydziału IV:

- SS-Hauptsturmführer Heinrich Worster (??.09.1941 - 07.06.1944)

- SS-Hauptsturmführer Hermann Michl (07.06.1944 - 21.07.1944)





Wydział V - Naczelny lekarz obozowy:

- SS-Sturmbannführer dr Max Popiersch (01.10.1941 - 21.04.1942)

- SS-Untersturmführer dr Alfred Albrecht Josef Trzebinski (21.04.1942 - 10.08.1942)

- SS-Obersturmführer dr Franz Hermann J. M. F. von Bodmann (16.08.1942 - 10.04.1943)

- SS-Hauptsturmführer dr Max Blancke (10.04.1943 - 20.01.1944)

- SS-Obersturmführer dr Heinrich Rindfleisch (20.01.1944 - 21.07.1944)





Wydział VI - Kierownik wydziału VI:

- SS-Unterscharführer August Langerbein (20.03.1942 - 17.05.1943)

- SS-Untersturmführer Karl Höcker (17.05.1943 - 15.12.1943)

- SS-Obersturmführer Erich Bruno Willi Müller (15.12.1943 - 19.03.1944)





Dowódca batalionu wartowniczego:

- SS-Hauptsturmführer Walter Langleist (??.09.1942 - 20.08.1943)

- SS-Hauptsturmführer Martin Melzer (20.08.1942 - 21.08.1944)





Feldführerzy:

- SS-Unterscharführer Gossberg

- SS-Unterscharführer Groffmann

- SS-Unterscharführer Senf

- SS-Unterscharführer Siberer

- SS-Unterscharführer Kaps

- SS-Unterscharführer Villain





Blockführerzy (to jest nie pełna lista):

- SS-Schütze Stefan Binder

- SS-Rottenführer Heinz Bock

- SS-Schütze Anton Buchmüller

- SS-Schütze Julius Dalka

- SS-Schütze Leonard Dohlen

- SS-Schütze Jakobs Dups

- SS-Schütze Karl Eberle

- SS-Schütze Ludwig Eggi

- SS-Unterscharführer Thomas Elkranger

- SS-Sturmmann Fritz Engisch

- SS-Sturmmann Adolf Fandrich

- SS-Schütze Johann Fischer

- SS-Sturmmann Georg Gaida

- SS-Sturmmann Gerhard Gebauer

- SS-Schütze Fritz Gebhardt

- SS-Schütze Johann Grauberger

- SS-Schütze Emil Haugwitz

- SS-Schütze Friedrich Jung

- SS-Schütze Otto Kaddatz

- SS-Unterscharführer Anton Kainradl

- SS-Schütze Karl Kappes

- SS-Schütze Johann Kraml

- SS-Schütze Karl Müller

- SS-Schütze Samuel Maier

- SS-Schütze Emil Maugwitz

- SS-Schütze Ignatz Oster

- SS-Schütze Josef Oswald

- SS-Schütze Filip Pflaum

- SS-Sturmmann Theodor Probst

- SS-Schütze Herbert Reibe

- SS-Schütze Karl Schmidt

- SS-Schütze Filip Schmol

- SS-Schütze Wilhelm Schütler

- SS-Schütze Heinrich Stangl

- SS-Sturmmann Willi Tempel

- SS-Sturmmann Willi Torunsky

- SS-Schütze Johann Wagner

- SS-Schütze Willi Weissenborn


Frauen Konzentrazion Lager czyli żeński obóz koncentracyjny


Majdanek był przeznaczony wyłącznie dla osób płci męskiej,jednak pojawiły się plany budowy obozu żeńskiego tzw Frauenkonzentrazionlager.Powzięło te plany dowództwo SS.Za datę powstania obozu kobiecego uważa się 1październik 1942 roku,gdy za drutami osadzono pierwsze więźniarki.Władzę nad całym obozem miała Elsa Ehrich W jej rękach był cały obóz kobiecy.Odpowiadała dosłownie za wszystko.Elsa odnosiła się do więźniarek wulgarnie,jej nastawienie było pełne pogardy.Więźniarki były bite przez nią z byle powodu.Kolejną ważną postacią w życiu i funkcjonowaniu FKL była Hermine Braunsteiner

Wykaz dozorczyń FKL na Majdanku:

Elsa Ehrich


Herta Bieneck

Erna Boden

Hermine Braunsteiner-Ryan "Kobyła"

Hermine Böttcher

Anna David

Luise Danz

Helene Dörnbrach

Elisabeth Ernst

Herthe Ehlert

Ruth Ertl

Luise Halata

Gertrud Heise

Hildegard M. L. Lächert "Krwawa Brygida"

Elisabeth Maselow

Emilie Macha

Anna Meinel

Charlotte K. Mayer

Alice Orlowsky

Erna Pfaunstiel

Rosemarie Reichel
Anna Scharbert

Martha Ulbrich "Ny-Ny"

Charlotte Weber "Mrówka"

Charlotte Wöllert

Elfrieda Zimmermann

Więźniowie KL Majdanek

Obóz na Majdanku był przeznaczony zarówno dla więźniów cywili,więźniów politycznych jak i przeciwników reżimu panującego w III Rzeszy.W obozie lądowała również ludność wiejska z okolic Lublina za pomoc zbiegom z obozu.W obozie lubelskim znajdowali się także więźniowie żydowscy.Hitlerowska policja nakłaniała ludność pochodzenia żydowskiego do przesiedlenia na tereny Polski pod pretekstem wielkich kożyści co oczywiście było wielkim kłamstwem.Metodę tą stosowano nie tylko w stosunku do Żydów polskich ale także do innych narodowości.Przyszła także pora na ofiary aresztowań przez tak zwaną Einsatzgruppe Były to głównie grupy powstałe w wyniku likwidacji Getta Warszawskiego były to głównie kobiety i dzieci z tegoż getta.
Najliczniejszą grupę narodowościową stanowili Żydzi, następnie Polacy, Rosjanie, Białorusini i Ukraińcy. W wielkiej masie uwięzionych znaleźli się ludzie różnych warstw społecznych, poglądów, politycznych, religii i zawodów.
Więźniów przywożonych do obozu na Majdanku tłoczono po 500 osób w barakach mieszkalnych które były zazwyczaj nie szczelne.Więźniowie spali na gołych deskach na pryczach.


Prycze na Majdanku.(fot by majdanek)







Ubranie więźnia składało się z płóciennej bielizny, kurtki i spodni z cienkiego drelichu w biało-niebieskie pasy. Strój na zimę nie różnił się za bardzo od tego na lato, a jedynym dodatkiem była okrągła czapeczka, płaszcz, skarpetki, oraz barchanowa bielizna, które podczas mrozów nie spełniały swoich funkcji. Obowiązkowym obuwiem były drewniaki. Miały one pewne zalety min. nie przepuszczały wilgoci i były stosunkowo ciepłe, jednak chodzenie w nich sprawiało wiele trudności. Podczas marszu spadały raniąc tym samym nogi, zimą śnieg przyklejał się do podeszwy powodując, że więźniowie ślizgali się i upadali, zaś w czasie słoty buty topiły się w błocie. Zdobycie nowej pary legalną drogą było nie możliwe. Podczas rozdawania odzieży nie zwracano uwagi, aby ta pasowała. Funkcyjni dla zabawy często rozdawali ubrania nie pasujące do danej osoby. I tak wysoki mężczyzna dostawał za małe spodnie, czy bluzkę, zaś stara babcia bluzkę z wielkim dekoltem, lub krótką sukienkę. W czasie dużych transportów więźniowie sami dobierali sobie ubrania, lecz odbywało się to w wielkim pośpiechu, co powodowało, że garderoba często nie pasowała. Z powodu wiecznego braku pasiaków niektórzy więźniowie otrzymywali ubrania cywilne, lub tak jak w przypadku jeńców radzieckich pozostawali we własnych. Nieraz więźniowie pracujący w wewnątrz obozu, z powodu braku pasiaków nosili ubrania cywilne z wymalowanymi literami KL. Widniały one na kurtkach jak i na spodniach. Więźniowie pracujący poza terenem obozu nosili tylko pasiaki, co utrudnić im miało ucieczkę. Jak już wcześniej napisałem, odzież była nieodpowiednia do panujących warunków klimatycznych. Więźniowie pracujący zimą na otwartej przestrzeni okropnie marzli. Swoich cienkich kurtek pilnujący ich esesmani nie pozwalali wpuszczać w spodnie, karząc tym samym tych, którzy by nie posłuchali. Zabronione było także noszenie czegokolwiek poza regulaminowym pasiakiem. Późną jesienią 1943 r po raz pierwszy więźniowie otrzymali zimową odzież, choć ta pozostawiała wiele do życzenia.


Dzień powszedni więźniów wypełniony był od rana do wieczora. Pobudka zależnie od pory roku i od widzimisię blokowego była między godz. 3.00 a 5.00. Następnie trzeba było ubrać się, posprzątać barak, pościelić łóżko i wypić poranny napój. Wyżywienie było bardzo skromne. Powszechnie stosowaną metodą zagłady w III Rzeszy były bardzo skąpe racje żywnościowe, stąd też całodzienny przydział pożywienia zawierał 800-1000 kalorii. Więźniowie dostawali posiłki trzy razy dziennie. Na śniadanie było przeważnie ćwierć litra czarnej kawy zbożowej, mięty, lub napoju z mieszanki ziół. Cukier do tych napojów dodawano bardzo rzadko. Zdarzało się nieraz, że do wywaru dodawano kartofle w łupinach, a zamiast kawy dawano wodę zaprawianą mąką. Na obiad więźniowie dostawali jedynie zupę, w zależności od pory roku była to: brukwianka, kartoflanka z kartofli w łupinach, zupa z kapusty i krupnik zimą, zaś zupę z brukwi, trawy, zielska i jarmużu latem.(źródło:majdanek)
Rozstrzeliwanie więźniów praktykowane było praktycznie codziennie.Rozstrzeliwano głównie więźniów chorych,starszych,Żydów w ramach akcji Reinhardt nie doszłych uciekinierów z obozu na Majdanku.Więźniów skazanych trybem przyspieszonym tzw więźniów bez sądowego wyroku oraz wielu wielu innych nie winnych ludzi osadzonych w obozie.Obóz ten był miejscem egzekucji więźniów z zamku lubelskiego.Najgorsza dla więźniów była "krwawa środa"3 listopada 1943 roku zamordowano 18 tysięcy żydów z okolic Lublina i z samego Lublina.Stosowano także selekcje był to wybór najsłabszych z nowo przybyłego transportu.Zostawali tylko najsilniejsi.Kierowano ich do baraków mieszkalnych a potem do przydzielonego komanda.Hitlerowcy niesamowicie bali się kary sądowej no bo zacierali ślady swej zbrodniczej działalności.Więźniów rabowano ze wszystkiego co posiadali w momencie przyjazdu do obozu.Po śmierci więźnia wyrywano mu złote zęby itp.Wszystko wysyłano do Berlina.

Galeria zdjęć obozu KL Majdanek aby zobaczyć galerię zdjęć proszę kliknąć TU

Pliki powiązane z tematyką obozu KL Majdanek:

Dodane: korekta artykułu, korekta została wykonana przez Państwowe muzeum na Majdanku. Wszelkie prawa zastrzeżone
Korektę można pobrać z serwera Hostuje klikając TU


22.02.2013
Update: korekta jest na nowym serwerze Hostuje ponieważ została usunięta z serwisu Sharesend.











28 stycznia 2010

65 rocznica wyzwolenia KL AUSCHWITZ za nami





Wczoraj minęło 65 lat od wyzwolenia obozu KL Auschwitz.Najokrutniejszego ze wszystkich Niemieckich obozów śmierci.

Więcej na stronie muzeum byłego obozu Auschwitz Birkenau(adres po lewej stronie w dziale "Muzea obozowe")

Kilka słów ode mnie:

Uważam,że młode pokolenie powinno wiedzieć co się działo w Auschwitz Birkenau oraz w innych obozach tego typu.Auschwitz powinno być traktowane jak miejsce zadumy i przestrogi dla przyszłych oraz obecnych pokoleń.



23 stycznia 2010

65 rocznica wyzwolenia KL AUSCHWITZ tuż tuż

Nie długo 65 rocznica wyzwolenia obozu KL AUSCHWITZ.Muzeum w Oświęcimiu serdecznie zaprasza na tą uroczystość wszystkich zainteresowanych.

Szczegółowy program obchodów tego jakże ważnego wydarzenia znajdziecie Państwo na stronie Państwowego muzeum w Oświęcimiu.

17 stycznia 2010

Kaźnia dla kobiet czyli KL Ravensbruck

Obóz Ravensbruck był obozem zaiste specyficznym.Usytuowany był w małej miejscowości Ravensbruck obok miejscowości Furstenberg.Był to tak zwany Frauenlager(obóz kobiecy)założony został w 1938 roku i funkcjonwał on w latach 1939-1945.

Historia Ravensbruck


Listopad 1938 roku to data rozpoczęcia przez więźniów pobliskiego obozu Sachsenhausen budowy obozu dla kobiet.Początkowo miał być to obóz dla nie więcej niż 15000 tysięcy więźniarek.
Przy obozie zostały wybudowane hale produkcyjne w których były wykorzystywane więźniarki.

Lata 1942-1944 to czas zbrodniczych eksperymentów na więźniarkach.Przeważnie wykonywano je na polkach.Kobiety poddawano sterylizacji.Wiele z tych kobiet zostało kalekami.Wobec zbliżającej się Armii Czerwonej nasiliła się polityka eksterminacji. W kwietniu 1945 dziesiątki tysięcy kobiet zostało skierowanych w kierunku północno-zachodnim na tzw. marsze śmierci. 30 kwietnia 1945 r. Armia Czerwona oswobodziła 2000–3000 wycieńczonych i chorych kobiet oraz kilkuset mężczyzn z pobliskiego podobozu. Wielu z nich zmarło na skutek wycieńczenia. Niestety wyzwolenie obozu przez Armię Czerwoną przyniosło dalsze cierpienia, pijani czerwonoarmiści gwałcili wycieńczone więźniarki, które nie tak wyobrażały sobie wyzwolenie.1 maja 1945 roku nastąpiło wyzwolenie obozu.Dla wielu więźniów był to kres ich gehenny.




Komendanci obozu Ravensbruck to:

Günther Tamaschke - w czasie budowy: 1 grudnia 1938 - 30 sierpnia 1939
Max Koegel, 1 styczeń 1940 - sierpień 1942
Fritz Suhren, sierpień 1942 - kwiecień 1945

Podczas istnienia obozu w Ravensbruck przeszło przezeń około 130 tysięcy kobiet i dzieci z czego 90 tysięcy zginęło w męczarniach bądź przez śmierć głodową albo w wyniku gazowań oraz eksperymentów pseudomedycznych.

Eksperymenty medyczne w obozie Ravensbruck

By zobaczyć galerię zdjęć z obozu Ravensbruck proszę kliknąć TU















15 stycznia 2010

Opowiadania Tadeusza Borowskiego-ważna część w dorobku literatury obozowej

Witam po dość długiej przerwie...

Nadszedł czas aby nawiązać do Tadeusza Borowskiego,poety,więźnia obozu KL AUSCHWITZ
oraz innych niemieckich obozów.O tym więcej w biografii.

Osobiście uważam,że opowiadania Tadeusza Borowskiego są ważną częścią w dorobku tak specyficznej literatury jaką jest bez wątpienia literatura obozowa.


Tadeusz Borowski - ur. 12 XI 1922 w Żytomierzu, zm. 3 VII 1951 w Warszawie, prozaik, poeta i publicysta. Autor katastroficznego poematu Gdziekolwiek ziemia..., tomiku wierszy Imiona nurtu, zbiorów opowiadań Pożegnanie z Marią, Kamienny świat.

Życie Borowskiego:

Dzieciństwo przeżył na Ukrainie. Maturę zdał podczas okupacji niemieckiej (1940) na tajnym komplecie liceum im. Tadeusza Czackiego, po czym studiował polonistykę w podziemnym Uniwersytecie Warszawskim. Równocześnie pracował jako stróż i magazynier w firmie budowlanej na Pradze oraz był współpracownikiem lewicowego pisma literackiego "Droga". W 1943 roku został aresztowany i, po krótkim pobycie na Pawiaku, wywieziony do Oświęcimia, potem do obozów Natzweiler - Dautmergen, Dachau - Allach.

W 1946 roku powrócił do Warszawy, ożenił się z miłością swojego życia - Marią Rundo, ukończył studia polonistyczne. Był aktywnym działaczem politycznym i literackim, współpracownikiem pisma "Pokolenie", redaktorem "Nurtu".

W 1950 roku został współredaktorem i czołowym publicystą "Nowej Kultury", w której prowadził aktywną kampanię socrealistyczną. W lipcu 1951 roku podjął - nie pierwszą zresztą - próbę samobójczą, z której nie udało się go już odratować.
 
Poezja i dorobek literacki Tadeusza Borowskiego:
 
Wiersze:


Gdziekolwiek ziemia (1942)

Arkusz poetycki nr 2 (1944)

Pieśń

Opowiadania:

Byliśmy w Oświęcimiu (1946. z K.Olszewskim, J. Nel-Siedleckim)

Pewien żołnierz. Opowieści szkolne (1947)

Kamienny świat (1948)

Pożegnanie z Marią

Matura na Targowej

Chłopiec z Biblią

U nas w Auschwitzu

Ludzie, którzy szli

Dzień na Harmenzach

Proszę państwa do gazu

Śmierć powstańca

Bitwa pod Grunwaldem

Kamienny świat

Zapraszam do pobierania zbioru opowiadań Tadeusza Borowskiego.By pobrać zbiór opowiadań należy kliknąć TU(plik na serwerze uploading) lub TU(plik na serwerze sendspace)
 
 
 
 

7 stycznia 2010

Niemieckie obozy na ziemiach polskich-KL Gross Rosen



Obóz Gross Rosen jest kolejnym niemieckim obozem koncentracyjnym na ziemiach polskich.Postaram się w tej notce przybliżyć jego historię.

Obóz KL Gross Rosen powstał jako filia Sachsenhausen w 1940 roku.Więźniowie tej fili byli przeznaczeni do pracy w kamieniołomie granitowym.W 1941 roku Gross Rossen z obozu pracy prze kształcił się w obóz koncentracyjny.W pierwszych latach swego istnienia obóz ten był nadal nastawiony na obsługę kamieniołomu granitowego.Bardzo ciężka 12 godzinna praca oraz małe racje żywnościowe powodowały dużo zgonów.Obóz ten jest oceniany przez wielu historyków jako jeden z najcięższych.Przybliżona liczba więźniów obozu to 40 tysięcy.Ogółem przez obóz oraz jego filie przeszło 125 tysięcy więźniów.

Wysokiej klasy granit z okolic Rogoźnicy skłonił spółkę DEST do rozbudowy i tak już dużego kamieniołomu.

W styczniu 1945 roku armia czerwona wyzwoliła obóz.

Władze obozowe:

I - Obersturmbannfurher SS Arthur Rodl (do września 1942)
II - Hauptsturmfurher SS Wilhelm Gideon (do października 1943)
III - Strumbannfurher SS Johannes Hassenbrock (do końca)


Prócz komendantów obóz miał także komendanturę.

Życie w Gross Rosen:

Warunki życiowe w obozie były bardzo ciężkie.Bez względu na porę roku,nie zależnie czy była to zima czy jesień lub lato albo jeszcze wiosna odbywały się wielo godzinne apele.Przed apelem następowała toaleta choć w obozie warunki sanitarne były tragiczne jak w każdym innym miejscu tego typu.Później po "toalecie"wydawano "śniadanie" zazwyczaj było to 0,5 niby kawy.Potem formowano komanda wyruszające do pracy.Przeważnie komanda pracowały w pobliskich kamieniołomach granitowych.Praca była długa i ciężka.Na obiad więźniowie dostawali "zupę"z brukwi.Po przerwie obiadowej więźniowie wracali do pracy.Po pracy komanda wracały do obozu i organizowano apel wieczorny gdzie przeliczano więźniów,odnotowywano zgony,ucieczki i tym podobne.Po apelu wieczornym wydawano kolację czyli "kawę" i 100 gram chleba czarnego często nazywanego przez więźniów wielu obozów koksem.Po tym "posiłku" więźniowie mogli odpoczywać,ale zdarzały się kontrole nocne.Wtedy blok ogólnie nie spał.Ponadto wielu więźniów chorowało na choroby obozowe:durchfall(biegunka)(tuberkullose(gruźlica) oraz inne.Z tego względu panowała w całym obozie wielka umieralność.


PLAN OBOZU KL GROSS ROSEN







BRAMA OBOZU KL GROSS ROSEN




BUDYNEK WYSTAWOWY DAWNE KASYNO SS






OBÓZ GROSS ROSEN
Zapraszam do galerii zdjęć obozu KL Gross Rosen , aby zobaczyć zdjęcia z galerii proszę kliknąć TU

2 stycznia 2010

Świat gett

Witam po dość długiej przerwie świątecznej.Dziś opowiem Państwu o gettach

Etymologia słowa getto

Słowo getto pochodzi z języka włoskiego(ghetto)i oznacza hutę lub odlewnię.Pierwotnie było miejscem odosobnienia dla ludności żydowskiej choć nie koniecznie.Mogła być to grupa relgijna,jakaś inna społeczność.Zazwyczaj gettem nazywamy wydzielony obszar miasta otoczony zasiekami z drutów kolczastych.

Getta w czasie II wojny światowej




Getto krakowskie.

Podczas II wojny światowej getta były wydzielonymi obszarami dla ludności żydowskiej która musiała w nich mieszkać pod przymusem.Sytuacja ludności żydowskiej w getcie była bardzo trudna.Ludzie nie mięli co jeść,cierpieli na różne choroby.Przeważnie takie getta powstawały w okolicach biedniejszych miast albo w samych miastach,były tworzone przez samych okupantów(Niemców) bądź przez ich sojuszników.Pierwszym gettem stworzonym na terenie okupowanej Polski było getto piotrowskie w Piotrkowie Trybunalskim.Wszelkie próby ucieczek były karane śmiercią.Likwidacja gett odbywała się niezwykle sprawnie.Ludność zsyłano wówczas do obozów zagłady bądź przenoszono do innych gett.

ZAPRASZAM DO GALERII

Link powiązany:

GETTA W POLSCE