Geoffrey Robert -Generał Stalina życie Gieorgija Żukowa"-recenzja książki

Zapraszam Państwa do zapoznania się z recenzją książki  "Generał Stalina życie Gieorgija Żukowa"

„Spośród wszystkich chwil, jakie przeżył marszałek Gieorgij Konstantinowicz Żukow, żadna nie mogła równać się z tamtym czerwcowym dniem 1945 roku, kiedy to przyjmował Paradę Zwycięstwa na placu Czerwonym w Moskwie. Żukow, który podczas parady dosiadał wspaniałego białego konia imieniem Cpeki, wjechał na plac przez Bramę Spaską, kierując się ku słynnym, kopułom katedry Świętego Bazylego…”

Człowiek, który uratował Związek Radziecki. Zmienił bieg II wojny światowej odnosząc spektakularne zwycięstwa nad wojskami niemieckimi. Był jedynym człowiekiem, który potrafił sprzeciwić się Stalinowi w kwestiach wojskowych. Mowa o Gieorgiju Żukowie – jednym z najbardziej znanych dowódców wojskowych w historii XX wieku. Napisanie jego biografii, opisującej nie tylko sprawy wojskowe, ale dzieciństwo, młodość i początek kariery wojskowej i politycznej podjął się Geoffrey Roberts. Czy zrobił to dobrze i obiektywnie? O tym musi przekonać się czytelnik. Dla mnie jest to publikacja, która wnosi pewne nowe, nieznane dotąd wątki z życia marszałka, mimo że wiele kwestii opisanych przez autora zostało ubarwionych.

Żukow pochodzący z chłopskiej rodziny zrobił oszałamiającą karierę wojskową. Jak do niej doszedł, przez jakie szczeble kariery przeszedł, zostając najważniejszym dowódcą wojskowym? Czy był wierny Stalinowi, jaki miał stosunek do dyktatora, czy spektakularne zwycięstwa zostały okupione zbyt wielkimi stratami ludzkimi? Na te pytanie znajdziemy odpowiedź w książce Robertsa. W swojej publikacji autor opisując burzliwe dzieje sowieckiego marszałka na tle ówczesnych wydarzeń w Rosji i Europie – I wojny światowej, upadku caratu, krwawych rządów Stalina, czystki w armii sowieckiej i przede wszystkim II wojny światowej, ukazuje nam człowieka, który swoją charyzmą, uporem, odwagą i niewątpliwie talentem wojskowym osiągnął sukces, o jakim marzyli najwyżsi dostojnicy w Związku Radzieckim. To także ważna kwestia w dzisiejszych czasach. Roberts ukazuje bowiem fenomen jaki do dziś budzi nazwisko Żukowa. Dla milionów Rosjan był on zbawcą, który najpierw zatrzymał hitlerowskie wojska, a następnie doprowadził do upadku III Rzeszy Niemieckiej. Potwierdzają to słowa zwarte w ostatnim rozdziale książki „Marszałek zwycięstwa”

„W czasach postsowieckich gwiazda Żukowa wcale nie przybladła, wręcz przeciwnie – świeci coraz jaśniej…”

Historycy znający postać Gieorgija Żukowa z pewnością wiedzą o jego udziale w czystkach organizowanych przez Ławrentija Berię, wywózkach Ukraińców na Syberię, oraz skandalicznych decyzjach w pierwszych latach wojny, które kosztowały życie tysięcy żołnierzy rosyjskich. Geoffrey Roberts w biografii Żukowa dorzuca jednak jeszcze kilka innych ciekawostek z życia marszałka, wśród których najciekawsze są te dotyczące jego osobowości oraz stosunku do Stalina. W tym kontekście autor dość jednoznacznie daje czytelnikowi do zrozumienia, że Żukow nie tylko nie miał zamiaru obalać swego wodza, ale szukał za każdym razem okazji jak mu się „podlizać” i wkraść w jego łaski.

Dość charakterystyczną cechą totalitarnego systemu stworzonego przez Stalina była potrzeba ludzi w danej chwili. Żukow, który powstrzymał hitlerowskie wojska, a następnie po klęskach niemieckich pod Moskwą, Stalingradem i Łukiem Kurskim rozpoczął marsz na Zachód był dla Stalina właśnie człowiekiem chwili i wydarzenia. Dopóki trwała wojna pozycja Żukowa była niezagrożona. Zmieniło się to diametralnie po wojnie. Został nie tylko usunięty z najwyższych stanowisk w państwie, ale groziło mu nawet aresztowanie. Dopiero po śmierci Stalina biorąc udział w aresztowaniu Berii i będąc lojalny wobec Nikity Chruszczowa znowu powrócił na najwyższe stanowiska w ZSRR. Geoffrey Roberts wspomina w biografii marszałka nie tylko o jego stosunku do broni atomowej, ale także o mało chwalebnym wydarzeniu z życia marszałka – tłumieniu niepodległościowego powstania na Węgrzech, nie okazując żadnej skruchy co potwierdza poniższy cytat:

„…Żukow nie okazał w żaden sposób, by miał jakiekolwiek skrupuły wobec krwawej interwencji na Węgrzech. Żukow i inni radzieccy przywódcy uważali, że stawką w tej rozgrywce jest władza komunistyczna i system socjalistyczny nie tylko na Węgrzech…”

Biografia Żukowa autorstwa brytyjskiego historyka to pełne kompendium wiedzy o życiu, karierze wojskowej i dokonaniach Gieorgija Żukowa. Mimo że autor w wielu kwestiach ubarwia dokonania marszałka, publikacja należy do tych nielicznych, które potrafią wciągnąć czytelnika z każdą kolejną przeczytaną stroną. Dla historyków to kolejna pozycja książkowa, która powinni mieć w swojej bibliotece.

Tomasz Sanecki

Robert Kuwałek nie żyje!

Dnia 5 czerwca zmarł Robert Kuwałek(1966 r.) wybitny polski historyk zajmujący się tematyką holocaustu,zajmował się historią żydów w Lublinie, współtwórca miejsca pamięci w Bełżcu, był także pracownikiem naukowym Państwowego muzeum na Majdanku w Lublinie wielu artykułów oraz książek o tematyce holocaustu, członek polskiej księgi Sprawiedliwych wśród Narodów świata.

Anton Thumann - oprawca z Majdanka, Gross Rossen i Neuengamme

Anton Thumann- kim był? Właśnie... kim był, a może postawmy sobie pytanie, kim jest dla wielu osób....które w okrutny sposób doświadczyły holocaustu i okrucieństw z jego strony.

Anton Thumann urodzony 31 października 1912 roku w miejscowości Pfaffenhorfen jest uważany przez niektórych świadków holocaustu oraz historyków zajmujących się tematyką zagłady za najbardziej brutalnego zbrodniarza. Thumann był członkiem załogi obozowej, w następujących obozach: Gross Rosen , Majdanek oraz Neuengamme pod Hamburgiem. Thumann podczas służby w tych obozach  był istnym postrachem dla więźniów, po za słownymi wyzwiskami i szykanami, Thumann był bardzo brutalny, przy tym bardzo często używał pięści, jedno uderzenie wystarczyło by uśmiercić więźnia. Jak każdy SS-man walczył w imię Fuhrera i dla III Rzeszy, o stabilność rasy aryjskiej. Szczególną nienawiścią pałał do Żydów oraz Polaków. Więźniowie niemieccy byli traktowani trochę lepiej przez Antona Thumanna. W lubelskim obozie był sprawcą wielu mordów, szczególnie na więźniach pochodzenia żydowskiego, w tym także obozie odpowiadał również za zagładę w komorach gazowych, na początku lutego 1943 roku Thumann zostaje mianowany kierownikiem więźniarskiej części obozu na Majdanku co daje mu jeszcze większą swobodę w zabijaniu bezbronnych ofiar holocaustu, taką samą funkcję pełnił w obozie Neuengamme. Od 1941 do 1943 Thumann wypełnia obowiązki kierownika obozu Gross Rosen koło Rogoźnicy. Ten niezwykle brutalny członek załogi SS został schwytany w roku 1946 przez aliantów i skazany przed brytyjskim wymiarem sprawiedliwości na karę śmierci za służbę w Neuengamme, zaś za zbrodnie popełnione w Gross Rosen oraz na Majdanku nigdy nie został skazany ponieważ został powieszony 8 października w więzieniu Hameln

Za: arch. własne

"Auschwitz podróż do piekła"-recenzja nowego filmu dokumentalnego o obozie KL Auschwitz

Witam serdecznie po długiej przerwie! Dziś zrecenzuję dla Państwa film pod tytułem "Auschwitz podróż do piekła", dokument jest nowy, dokładnie z 2013 roku który przybliża widzowi zainteresowanemu "epoką pieców" historię tego obozu.

Auschwitz-podróż do piekła. Film pod tym tytułem jest najnowszą propozycją dokumentalną opisującą historię tegoż obozu zagłady.
W filmie pokazane są zarówno zdjęcia teraźniejsze jak i archiwalne. Film opiera się na relacjach świadków zagłady którzy przeżyli obóz KL Auschwitz.
Dzięki zawodowemu przewodnikowi Panu Jarosławowi Mensfeldowi możemy "przenieść się w tamte straszne dla ludzkości czasy. W dokumencie tym pokazana jest moim zdaniem w wielkim skrócie historia obozu. Film ten jako dokument historyczny może jednak być doskonałą bazą badawczą dla kogoś kto planuje napisać tak zwany stan badań na temat historii Auschwitz. Pokazane jest w filmie każde stadium zagłady narodu żydowskiego i nie tylko.
Film oceniam na 9 ponieważ zabrakło tam kilku istotnych faktów historycznych,mimo wszystko zachęcam do jego obejrzenia!

"Shoah"Claude Lanzmana jako ważny dokument historii holocaustu-podsumowanie części pierwszej

Witajcie czytelnicy! Jak za pewne się orientujecie po wpisach na fanpagu bloga,przygotowuje się do pisania pracy licencjackiej. Tematem pracy jest właśnie film Claude Lanzmana pod tytułem Shoah co po hebrajsku znaczy zagłada. Obejżałem pierwszą część no i byłem w dziwnym nastroju. Takim jak bym dopiero poznawał historię holocaustu od podstaw. Przy okazji oglądania pierwszej części starałem się zwrócić uwagę na odbiór społeczny tego całego filmu,usposobienie osób pytanych do samego autora. Było jak najbardziej pozytywne,ale niektóre momenty wyciskały łzy z oczu, nie będę więcej nic pisał na temat Lanzmana i jego dzieła(chyba najważniejszego co do tematyki) ponieważ nie obejżałem filmu w całości.

"Klucz Sary"- historia Sary Starzyński

Ostatnio miałem okazję oglądać rewelacyjny film pod tytułem"Klucz Sary" muszę Państwu powiedzieć iż wywarł na mnie ogromne wrażenie,zresztą sama historia głównej bohaterki jest poruszająca do głębi i jestem przekonany,że wywoła u nie jednego widza sympatię do głównej bohaterki- Sary Starzyński. W filmie ukazany jest heroizm bohaterki próbującej ratować własnego brata. Okoliczności w jakich przychodzi żyć Sarze nie są sprzyjające,ciągłe łapanki,wysyłki do innych obozów,niby ku "wyzwoleniu.
Więcej Państwu nic nie zdradzę no bo nie na tym to polega,mogę jedynie zachęcić Państwa do sięgnięcia do tej pozycji kina francuskiego.

Tymczasem zapraszam Państwa do prześledzenia trailera filmu "Klucz Sary"