Friedrich Wilhelm Ernst Paulus, ur. 23 września 1890 roku w Breitenau. Już za młodzieńczych lat nazywano go "lordem". Później, wraz ze szlifami, zyskał przydomek "majora z seksapilem". Rzeczywiście świetnie się prezentował, aż do przesady dbał o swój wygląd zewnętrzny i nosił się prosto, z godnością. Na oko klasyczny okaz pruskiego junkra. A jednak, wbrew pozorom, Friedrich Paulus wcale nie pochodził z ziemiańskiej, junkierskiej rodziny. Przeciwnie był drobnomieszczaninem z krwi i kości, synem bardzo przeciętnego, mało znaczącego urzędnika. Może to właśnie było przyczyną, że młody Friedrich liczył tylko na siebie.
Friedrich Paulus
Ojciec jego, Ernst Paulus, pełnił obowiązki księgowego i kasjera w gminnym zakładzie poprawczym w Breitenau Gershagen (powiat Melsungen w Hesji), gdzie urodził się Friedrich Paulus. Na życzenie matki, Berty z domu Nettelbeck, synowi w metryce wpisano trzy imiona: Friedrich, Wilhelm, Ernst. Miał też rodzeństwo: brata Ernsta i siostrę Kornelię. Ze swoich niewysokich zarobków stary Paulus utrzymywał 5 osobową rodzinę, żyli w bardzo skromnych warunkach. Mimo trudności finansowych rodzice posłali go do gimnazjum w Kassel, gdzie w 1909 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Był w owym czasie zwyczaj, że na świadectwie maturalnym, w specjalnej rubryce, odnotowywano plany abiturienta na przyszłość. W świadectwie młodego Paulusa figurowała adnotacja: "Zamierza poświęcić się służbie w marynarce". Marynarka wojenna stanowiła, obok kawalerii, najbardziej elitarną część armii cesarskiej, toteż obowiązywały tam surowe kryteria doboru ekskluzywnej kadry oficerskiej. Młody Paulus uświadomił sobie fakt, że należy do warstwy, która jeśli chce dojść do czegoś w życiu i zająć odpowiednią pozycję społeczną, musi walczyć o nią z uporem. Zapewne tym należy tłumaczyć jego przesadną dbałość o wygląd zewnętrzny, świetnie skrojony, zawsze idealnie czysty i odprasowany mundur. Najwidoczniej, chociaż zewnętrznie, chciał dorównać swym wysoko urodzonym kolegom, a poza tym hołdował starej dewizie: jak cię widzą, tak cię piszą.
Po nieudanych staraniach o przyjęcie do marynarki młody Paulus zdecydował się na studia uniwersyteckie. Zapisał się na wydział prawa na Uniwersytecie Filipa w Marburgu. Uczył się pilnie, dusząc w sobie zamiłowania i ambicje, wiążące się niezmiennie z zawodem żołnierza, z armią. A gdy doszły go słuchy, że wojska lądowe poszukują oficerów, że warunki przyjęcia nie są tam tak surowe, jak w marynarce, zgłosił się do piechoty.
Służbę wojskową rozpoczął w dniu 18.02.1909 r., wstępując ochotniczo do 3 badeńskiego pułku piechoty w Rastatt, na razie skromnie jako podchorąży. Wkrótce awansował na chorążego, potem skierowany został do szkoły wojennej w Emgers, by w sierpniu 1911 roku otrzymać szlify podporucznika. W 1912 r. ożenił się z Eleną Constancją Rosetti-Solescu pochodzącą ze jednego z najznamienitszych rodów rumuńskich. W czasie I wojny światowej służył w Niemieckim Korpusie Alpejskim. Po rewolucji, upadku cesarstwa i ostatecznej klęsce w wojnie, Paulus pozostał zawodowym oficerem. W 1920 r. obejmuje funkcję adiutanta 14 pp w Konstancy. Z tego okresu zachowała się o nim opinia: "Typowy oficer starej szkoły sztabowej, niezwykle uzdolniony pod względem wojskowym. Lubi rozwiązywanie gier i planów wojennych, wykazuje duże zdolności operacyjne. Zanim podejmie decyzję, przemyśla ją długo i starannie. W pracy biurowej jest raczej powolny, ale za to bardzo sumienny i pedantyczny.
Ponadto cechuje go znaczna dbałość o wygląd zewnętrzny, nienaganne maniery, uprzejmość, skromność, doprowadzana czasem do przesady. W stosunku do równych sobie rangą jest koleżeński, w stosunku do podwładnych jest wymagający. Zdrowie - słabe". Mimo wybitnych zdolności operacyjnych nie przepadał za służbą liniową. Uważał, że najlepiej wypełni nałożone na siebie zadania, studiując mapy, odbierając meldunki i przekazując rozkazy ze swego punktu dowodzenia. Umiał bowiem konstruować trafne plany operacyjne i konsekwentnie wcielać je w życie. W październiku 1922 odkomenderowano Paulusa do Berlina na specjalny kurs dla oficerów sztabu generalnego, zorganizowany przez Ministerstwo Reichswehry. Potem przeszedł jeszcze jeden kurs w Wyższej Szkole Technicznej. Obkuty jak się patrzy, rozpoczął w 1924 r. służbę w Stuttgarcie. Pełnił kolejno funkcję oficera sztabowego, odbył staż w 13 pp, wreszcie w 1929 r. wylądował w charakterze wykładowcy w okręgu Badenia-Wirtembergia.
W okresie międzywojennym dowodził jednostką eksperymentalną zajmującą się bronią pancerną. W 1938 r. został szefem sztabu 16 korpusu armijnego generała H. Guderiana. Bezpośrednio przed wybuchem wojny przeszedł na stanowisko szefa sztabu 10 Armii i z nią wziął udział w wojnie przeciwko Polsce. 26 października 1939 r. 10 Armia została przemianowana na 6 Armię Polową. Armią tą Paulus dowodził na froncie wschodnim od 5 stycznia 1942 aż do klęski pod Stalingradem w styczniu 1943. Od maja 1940 zastępca Szefa Sztabu Generalnego. 30 stycznia 1943 został awansowany przez Hitlera do stopnia feldmarszałka (było to posunięcie obliczone na to, że Paulus popełni samobójstwo, ponieważ żaden niemiecki marszałek nie dał się żywcem wziąć do niewoli).
Friedrich Paulus
31 stycznia 1943 Paulus poddał się dowódcy 64 Armii - generałowi Szumiłowowi. W marcu tego roku wraz z innymi wyższymi oficerami Wehrmachtu został umieszczony w łagrze Krasnogorodskij Nr 27. Po zamachu na Hitlera w lipcu 1944 przystąpił do antyfaszystowskiej organizacji - Związku Oficerów Niemieckich. Do Niemiec wrócił z niewoli w 1953 r. Uczestniczył w tworzeniu wojsk Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Zmarł w 1957 r. w Dreźnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz